In het vorige recept hebben we speculaaskruiden gemaakt. Met de eerste kruidenmix heb ik een poging gedaan om gewone speculaaskoekjes te bakken. Maar het resultaat was echt niet goed… Te dun, te hard gebakken maar toch te zacht. Dus voor de 2de poging heb ik een recept gezocht dat ook kan werken voor onhandige bakkers : speculaasbrokken.
Zelf in tijden van terreurdreiging blijven gelukkig een aantal dingen hetzelfde.
Lelijke kerstversiering overspoelt het straatbeeld, de supermarkten beginnen stilaan uit te puilen door allerlei feest eten en de misplaatste politieke correctheid over zwarte piet is terug.
Kortom, tijd om zelf speculaas te bakken met een zelfgemaakte speculaaskruiden.
Ik kweek zelf graag kruiden en planten maar helaas heb ik alleen maar
genoeg licht in de voormiddag.
Dat is echt niet genoeg voor mijn favorieten : koriander en
verschillende soorten basilicum.
De voorbije jaren heb ik dat opgelost door in de herfst en winter
ingevroren kruiden te gebruiken of plantjes van de winkel.
Op 14 november is het wereld diabetes dag.
Dit is dus een goede periode om het eens te hebben over de suikervrij
hype!
Elke dag zie ik recepten, blogposts, producten,artikels en boeken die
het begrip ‘suikervrij’ gebruiken.
Maar in veel gevallen zijn de recepten in realiteit echt niet
suikervrij!
Als ik dan de commentaren onder de recepten en blogposts lees en de
reactie van mensen in mijn omgeving op dit soort recepten hoor ben ik
bang dat ongenuanceerd omgaan met het begrip ”suikervrij” voor een
aantal mensen gevaarlijk kan zijn.
Kweeperen. Gele, wollige, keiharde peren die een honigachtige wat
bloemige geur verspreiden.
Rauw zijn ze zeer zuur maar in de bekende vormen, gelei of pasta
(membrillo, lekker bij kaas), zoet met een duidelijk fris
zuur accent. Veel mensen zijn fan maar weinige doen echt moeite om ze
klaar te maken. Misschien ook wel logisch want veel recepten vragen
tijd, aandacht en bevatten veel suiker. Daar gaan we iets aandoen!
We gaan de kweeperen traag garen in een siroop met weinig suiker of
zoetmiddel en enkele kruiden.
Enkele weken geleden kreeg ik een mail om mee te doen met een wedstrijd
van Imperial rond lactosevrije recepten.
Dat was een goede uitdaging om mijn blog, die wat stilgevallen was,
terug op te starten.
De andere inzendingen kunnen jullie bekijken op
de Ilovebaking.be site maar natuurlijk stemmen jullie allemaal voor mijn
inzending ;-)
Lactosevrij, dus zonder melk of melkproducten, …
Het was even zoeken naar alternatieven voor melk en boter maar na enkele
testen heb ik gekozen voor kokos.
We gaan dus koekjes maken met kokosolie en pudding met kokosmelk.
Waarom groen sap maken terwijl ik eigenlijk om 3 redenen geen fan ben van de sapjes hype?
De komende weken gaan we experimenten met koude thee en koffie.
Allebei gemaakt met slechts 4 ingrediënten : koffie of thee, koud water,
tijd en een koelkast.
Dit is op dit moment o.a. in Londen al een hype en heel normaal in
landen met een echte theecultuur.
De voorbije weken ben ik vooral aan het experimenteren geweest met thee
want daarvan heb ik altijd veel te veel in huis.
Het voordeel van “cold-brew’ is dat je door het koude water minder snel
bittere stoffen, vooral cafeïne en catechin, en zuren hebt waardoor je
een andere en vooral zachtere smaak bekomt.
Einde van de maand en dus foodblogswap. Deze keer moest ik iets koken
van de blog van Ellouisa.
En dat was moeilijk kiezen tussen de interessante bakrecepten en veel
Turkse en Marokkaanse gerechten.
Dat zijn 2 keukens die ik nog verder wil ontdekken.
Uiteindelijk ben ik gegaan voor een eigen vegetarische versie van de couscoussalade met kip en feta.
Op dit moment is het in Vlaanderen 40 dagen zonder vlees en
daarmee probeer ik een beetje rekening te houden.
Eigenlijk niet moeilijk want ik eet al 70 % vegetarisch. Volgens
sommigen ben ik dus een vegetariër zonder karakter…
De gerookte kip heb ik vervangen door gerookte tempeh.
Rond soja zijn er meer en meer artikels die aangeven dat niet
gefermenteerde soja, in grote hoeveelheden, eigenlijk niet zo goed is.
Tempeh is echter een traditionelere, oudere en gefermenteerde variant, en naar mijn smaak veel lekkerder dan tofu of de meeste vleesvervangers
gebaseerd op soja.
Citroensap heb ik vervangen door een ingrediënt waarvan ik fan ben van geworden door een aantal Ottolenghi recepten : granaatappel melasse (Pomegranate molasses).
Het ingekookte zoet-zure sap van granaatappels.
De spinazie door een seizoensgroente die in mijn wekelijks groenten en
fruitpakket te vinden was :
winterpostelein.
En tenslotte gewone couscous door parelcouscous want die lag al veel te
lang te wachten achteraan in de kast.
De olijven en paprika heb ik deze keer niet gebruikt.